Na całym świecie na przełomie wieków rozwinęły się najróżniejsze tradycje związane z pogrzebem oraz pochówkiem ciała zmarłego. Wynika to z rozmaitych wierzeń ludzi pochodzących z odmiennych części globu. Dawne plemiona swoją kulturę w tej kwestii budowały poprzez strach przed śmiercią, która pozostawała dla nich siłą nieznaną i nieodgadnioną. Wykorzystywano metody mające ochronić ludzi żyjących przed jej rychłym nadejściem. Pojawiały się tradycje i zabobony, które dawały człowiekowi poczucie bezpieczeństwa i spokój psychiczny.

Aby lepiej zrozumieć pochówki odbywające się w Stanach Zjednoczonych powinniśmy również wiedzieć w jaki sposób rytuały te celebrowane są na świecie. Nie ma bowiem bardziej wielokulturowego państwa niż Ameryka. Do USA tłumnie zjeżdżali ludzie z różnych stron świata licząc na lepsze życie. Spowodowało to wykształcenie się licznych mniejszości narodowych w tej części globu.

W Ameryce znajdziemy wyznawców niemal każdej światowej religii. Prawo ogranicza niektóre praktyki, jednak pojawia się tu duża tolerancja dla osób o odmiennych przekonaniach. A dopuszczalne formy pochówku dają każdej kulturze możliwość godnego pożegnania zmarłego.

Niektóre wyznania nie dopuszczają pochówku ziemnego, inne kremacyjnego. Zastosowanie nieodpowiedniej formy uznawane jest za bezczeszczenie zwłok. W Stanach Zjednoczonych na szeroką skalę zakrojone są obydwa rodzaje. Obecnie rosnącą popularnością cieszy się spopielanie zwłok, co spowodowało, iż w wielu domach pogrzebowych pojawiły się odpowiednie piece krematoryjne.

Kremacja
Kremacja czyli spopielanie zwłok było zawsze odrzucane przez katolików. Obecnie jednak kościół dopuszcza tę formę jako świadomy wybór zmarłego bądź rodziny i nie odmawia celebracji pochówki w zgodzie z wiarą. Wynika to zapewne z faktu iż ilość miejsc na cmentarzach jest ograniczona oraz z nawiązania to znanego cytatu z Biblii „z prochu powstałeś i w proch się obrócisz”.
Przykładem dominacji kremacji są chindusi. W ich kulturze ciało po śmierci powinno być spopielone, zgodnie z możliwościami finansowymi rodziny, co często oznacza jedynie nieznaczne spalenie. Następnie prochy bądź nadpalone ciało wrzucane są do rzeki. Spowodowało to iż święta rzeka czyli Ganges pochłonęła więcej ciał niż jakakolwiek inna na świecie. Osoby z tej kultury mieszkające w USA mają możliwość dokonania kremacji bliskich i rozsypania prochów w odpowiednim miejscu. Jeśli będzie to nad rzeką, musi to być jednak lokalizacja zgodna z normami prawnymi. Kremacja pojawia się również wśród wyznawców Buddyzmu. Tutaj ciało stanowi przejściowe miejsce dla duszy, która wędruje w kręgu narodzin. Wiara w reinkarnację sprawia, że ludzie nie przywiązują się do przedmiotów, a nawet własnego ciała. Aby dusza mogła swobodnie przemieścić się do swojej nowej postaci konieczne jest zniszczenie jej doczesnego „mieszkania”. U
Świadków Jehowy również stosuje się kremację.

Pośród religii odrzucających spopielanie zwłok wymienić należy kilka. W karajach muzułmańskich gdzie dominuje islam pojawia się dyskusja w kwestii kremacji. Jednak do tej pory jest ona odrzucana z uwagi na fakt, iż nie daje możliwości ułożenia ciała tradycyjny sposób czyli tak by było skierowane do Mekki. Jednymi z większych przeciwników kremacji są mormoni.
Protestanci natomiast zaakceptowali kremację w drugiej połowie XIX wieku. Judaizm nadal zgłasza niewielkie zastrzeżenia dla tej formy pochówku. Pojawiają się rozbieżności, które rozwiązywane są w różny sposób. Niektóre cmentarze np. zezwalają na pochówek po spopieleniu jedynie jeśli prochy zostaną umieszczone w trumnie. Dawni Słowianie stosowali niemal tylko i wyłącznie kremację, ogień miał oczyszczać. W związku z tym przez lata spopielanie było uznawane przez chrześcijaństwo za praktykę pogańską. Dziś już coraz częściej zdarzają się takie pogrzeby wśród wyznawców tej religii.

Umieszczanie zwłok w ziemi
Niektóre religie za najwłaściwszą formę pochówku uznają złożenie ciała w trumnie w grobie ziemnym. Jeśli np. ze względu na warunki wojenne nie było możliwości odprawienia klasycznego pogrzebu ciała były posypywane niewielką ilością ziemi, co miało umożliwić im podróż w zaświaty. Niektóre religie dopuszczały również spopielenie zwłok i wówczas ich zakopanie lub przewiezienie do ojczyzny i wyprawienie godnego pochówku.

Tworzenie grobów ziemnych wymaga większej ilości miejsca niż w przypadku kremacji. Czasem tradycyjne chowanie zwłok jest odradzane, np. w przypadku epidemii jakiejś groźnej choroby bezpieczniej jest spalić zwłoki osób, które na nią zmarły gdyż w trakcie rytuałów mogą zarazić się kolejne osoby. Spopielenie zaś pomoże w walce z epidemią.
Tradycyjne ziemne groby dominują w kulturze chrześcijańskiej, islamie oraz judaizmie. Obecnie w Ameryce zaczyna dominować kremacja, jednak wiele starych cmentarzy pełna jest grobów, gdzie zmarli chowani byli w klasycznych trumnach.

Jeśli zmarły ma być pochowany w trumnie w swoim ojczystym kraju a zmarł za granicą, to transport ciała jest bardzo kłopotliwy, drogi, wymaga szeregu pozwoleń oraz odpowiednich osób, które zajmą się przewiezieniem. Natomiast transport prochów jest znacznie prostszy. Wystarczy jedna osoba, która nie musi posiadać stosownych kwalifikacji i odpowiednie pozwolenia. To również przyczyna zmniejszania się ilości pochówków ziemnych na świecie w stosunku do pokremacyjnych.

Złożenie ciała w grobie ziemnych na głębokości około 2 metrów spełnia wszelkie warunki sanitarne. Ciało jednak rozkłada się latami i dużo bardziej korzystne pod względem ekologicznym jest palenie zwłok. To kolejny powód narastania pochówków po skremowaniu ciała.

Pogrzeb dokoła świata
Ludność na świecie przez wieki swojego istnienia wykształciła najróżniejsze praktyki pogrzebowe. Niekiedy uzależnione były one od warunków jakie panowały na danym terenie, innym razem wynikały z wierzeń miejscowej ludności. Przykładem nietypowych pochówków może być Tybet, gdzie uznawano konieczność zniszczenia ciała po śmierci, jednak warunki naturalne często nie pozwalały na zgromadzenie odpowiedniej ilości drewna w tym celu, a pogrzeb w ziemi był niemożliwy przez kamienistą glebę, dodatkowo uznawany za bezczeszczenie zwłok. Tutaj ciało wykładane było na żer dla sępów. Mimo iż w coraz większej ilości regionów zakazane zostały takie praktyki to nadal można spotkać się z nimi w niektórych prowincjach.

W każdej światowej społeczności istnieje indywidualna forma pamięci o zmarłych. Przez wieki uległa ona ewolucji, jednak podstawowe założenia pozostają dopasowane do dzisiejszych realiów. Możliwość wyboru pomiędzy kremacją i pochówkiem ciała w grobie ziemnym daje możliwość godnego pożegnania bliskich członkom każdej społeczności religijnej.

Działające na terenie Stanów Zjednoczonych domy pogrzebowe pomagają wszystkim dopasować formę uroczystości do potrzeb. Posiadają szeroki wachlarz usług, które zapewniają rodzinom komfort wyboru i godnego pożegnania bliskiej osoby. Niezależnie od tego czy decydujemy się na kremację czy też pochówek w ziemi ciało jest zwykle aż do czasu pogrzebu, przez okres kilku dni wystawione w specjalnej sali w otwartej trumnie. Jest to czas dla żałobników, zarówno bliższych jak i dalszych krewnych i znajomych, na ostatnie odwiedziny i pożegnanie zmarłego.

Spokojna celebracja pochówku zgodnie z wierzeniami jest niezwykle istotna dla bliskich. Rodzina pogrążona w smutku chce jak najlepiej dokonać ostatniej posługi dla kogoś kto był dla nich ważny. Dopełnienie tradycji w zgodzie z własną kulturą pomaga pogodzić się ze śmiercią i wrócić do normalnego życia. Brak takiej możliwości sprawia iż człowiek źle czuje się psychicznie i ma wyrzuty sumienia. Dlatego zarówno w Stanach Zjednoczonych jak i na całym świecie przykłada się tak wielką wagę do prawidłowego pożegnania osoby zmarłej.

Wierzenia i tradycje pozostają zapisane w wielu publikacjach dotyczących religii. Co jednak wydaje się znacznie ważniejsze są przekazywane z pokolenia na pokolenie. Pomaga to w lepszym zachowaniu tradycji regionalnych a nawet rodzinnych. Najważniejsza jest jednak pamięć o osobie zmarłej, modlitwa w jego intencji i odwiedzanie grobu.

Nagrobki w UK
Headstones Birmingham
Headstones London