Jak to bywa ze stosowanymi typologiami, również typologie cmentarzy dzielą się ze względu na określone w nich kryteria. Pierwszą z nich jest fakt, kto jest prawnym właścicielem cmentarza.
Biorąc pod uwagę to właśnie kryterium, cmentarze dzielimy na świeckie, prywatne i wyznaniowe. W pierwszym przypadku właścicielem jest instytucja komunalna lub Skarb Państwa. Cmentarze prywatne, jak wskazuje sama nazwa są własnością osób prywatnych. Są one umiejscowione najczęściej poza terenem miejskich cmentarzy, kościołów i kaplic. Cmentarze wyznaniowe natomiast należą do związków danych wyznań i Kościołów.
Drugi typ klasyfikacji cmentarzy bierze pod uwagę porządek instytucjonalno-funkcjonalny. Wyróżniamy tu cmentarze prywatne, przyklasztorne, wojenne i wojskowe, zamkowe, szpitalne, a także cmentarze skazańców, więźniów, osób zasłużonych, cmentarze symboliczne z pustymi grobami bez trumien z ciałami (przykładowo te upamiętniające ofiary masowych tragedii), cmentarze epidemiczne, jak również cmentarze dla zwierząt.
Biorąc pod uwagę tylko i wyłącznie lokalizację cmentarzy mówimy o śródmiejskich cmentarzach, śródwiejskich, znajdujących się poza obrębem danej miejscowości oraz cmentarze, tak zwane niespodziewane (ogrodowe, górskie, leśne). Na tym nie koniec z typologiami cmentarzy. Dzieli się je również ze względu na typ przestrzennej organizacji. Do pierwszego rodzaju z tych waśnie zaliczyć można cmentarze, których projekt opiera się na założeniach parkowych i ogrodowych. Przykładem może tu być Cmentarz Łyczakowski.
Kolejnym, cmentarze nekropolie, które inaczej nazywa się „miastami zmarłych”. Cmentarze typu Campo Santo (nazywane „świętymi polami”) stanowiły czworoboczny dziedziniec, wewnątrz którego, w otaczających ścianach znajdowały się grobowce, a także epitafia wybitnych osób. Najbardziej znanym przykładem takiego cmentarza jest ten zachowany w Pizie, który powstał w latach 1278-1283.
Do naszych czasów przetrwał także ostatni z tego typu cmentarzy, określany jako „ossaria”. Był to rodzaj budowli, kaplicy, w której przetrzymywano szczątki zmarłych.
Mimo iż opisana typologia zawiera w sobie bardzo dużą liczbę różnego rodzaju cmentarzy, nadal nie jest to systematyka pełna. Istnieją również mniej konwencjonalne miejsca pochówków, jak chociażby chowanie zmarłych w kościołach czy bezpośrednio przy nich. Obecnie prawo do tego rodzaju pochowku jest bardzo ograniczone i najczęściej dotyczy jedynie głów kościoła.
Jeszcze innym rodzajem cmentarzy, o którym nie zostało tu jeszcze wspomniane są katakumby. Rozumiemy je poprzez zespół podziemnych korytarzy, w których ścianach znajdują się nisze, w których składa się ciała zmarłych.
